Cirkularna ekonomija predstavlja regenerativni ekonomski sistem u okviru kojeg se proizvodni resursi, otpad, emisija otpada i energetski odliv bitno umanjuju usporavanjem, zaokruživanjem i produžavanjem energetskih i materijalnih ciklusa (životnih krugova) u proizvodnji. To se ostvaruje pre svega osmišljavanjem i stvaranjem proizvoda na takav način da im se maksimalno produži životni vek, ali i održavanjem, servisiranjem i reciklažom.

Model cirkularne ekonomije u potpunoj je suprotnosti u odnosu na trenutno dominantnu linearnu ekonomiju koja promoviše koncept proizvodnje nazvan “uzmi (iz prirode), napravi (u procesu proizvodnje), iskoristi, odbaci (na otpad)”.

Zaniolo, the debut becomes a tattoo: here is “santiago” on the bicep – romanews crossfitforhope.com cagliari, hamstring injury for nandez.

Cirkularna ekonomija je model prozivodnje i potrošnje koji uključuje iznajmljivanje, popravku, deljenje, kako bi se životni vek proizvoda produžio i time smanjila količina otpada. Kada proizvod dostigne kraj svog životnog veka, materijali i dalje treba da cirkulišu, zahvaljujući reciklaži.

Da bi se uspostavili ekonomski i ekološki održivi modeli razvoja i na taj način ostvarili ciljevi cirkularne ekonomije, ova disciplina stavlja akcenat na inovativno razmišljanje u svim procesima proizvodnje (design thinking), na teorije sistema (systems thinking), na produžavanje životnog veka proizvoda, kao i reciklažu.

Cilj Evropske unije je da do 2050. godine izgradi cirkularnu i klimatski neutralnu ekonomiju. Poslednjih godina uvedene su različite regulative koje treba da omoguće ostvarenje ovog cilja, od onih koje se odnose na ekodizajn do prava na popravku proizvoda. Jedan od ključnih dokumenata, Akcioni plan za cirkularnu ekonomiju, usvojen je 2020. godine, kao jedan od stubova Evropskog Zelenog dogovora. Javne konsultacije o Zakonu o cirkularnoj ekonomiji započele su 2025. godine, a usvajanje ovog važnog zakona očekuje se 2026. godine.